Król Francji Filip Piękny, zadłużony u templariuszy, uwięził rycerzy zakonu we Francji. Zarzucił im herezję, świętokradztwo, czary oraz skonfiskował ich majątek. Zakon został rozwiązany w 1312 roku przez papieża Klemensa V.
W Paryżu spłonęli na stosie: ostatni wielki mistrz zakonu templariuszy Jakub de Molay oraz 54 dostojników zakonnych. Dobra zakonne przejął król Francji Filip IV Piękny.
Synod w Troyes uprawomocnił powstanie zakonu Templariuszy, funkcjonującego od ok. 1118 roku. Działanie zakonu zawiesił papież Klemens V 3 kwietnia 1312 roku.
