Piotr Gembarowski w wywiadzie dla Onetu z 2012 roku: To było tuż przed wyborami prezydenckimi. Mój rozmówca był ostatnim z kandydatów, z którymi rozmawiałem. Wszyscy poprzedni, włącznie z tymi bardzo niesfornymi, dostosowali się do reguł programu, czyli odpowiadali na pytania, które zostały zadane, a nie na te, jakie nie padły. Marian Krzaklewski próbował forsować rzeczy przygotowane mu przez sztab wyborczy, ignorując moje pytania. Mój błąd polegał na tym, że dałem się sprowokować i poniosły mnie emocje. Motywację miałem w porządku, ponieważ nie chciałem, aby było to niesprawiedliwe wobec moich poprzednich rozmówców. Wyszło jednak fatalnie. Biję się w piersi, bo nie powinienem tak zareagować. Nie okazałem mojemu rozmówcy szacunku. Te 10 minut przekreśliło 10 lat mojej pracy. Gdy we władzach TVP nastąpiła zmiana warty, nie miało znaczenia, że ja od lat robię dobre wywiady. Liczył się tylko ten jeden z Marianem Krzaklewskim. Telewizja była moim życiem, codziennością, pasją. Spędziłem w niej całą moją dorosłość. Musiałem nauczyć się żyć w zupełnie nowej rzeczywistości. Po moim rozstaniu z TVP większość tak zwanych przyjaciół odwróciła się ode mnie. Stałem się persona non grata, towarzysko osobą niemodną, niepożądaną. Została przy mnie tylko garstka ludzi.

WP Opinie

Krzysztof ziemiec

Kataryna: o Ziemcu bez złości