abwehra

Operacja była zaplanowana w najdrobniejszych szczegółach. Oficer Armii Czerwonej, który przeszedł na stronę Niemców miał zabić Józefa Stalina i zmienić przebieg wojny. Zamachowiec, kierownictwo wywiadu ani nawet Hitler nie wiedzieli o jednym fakcie, przez który cała akcja od początku była skazana na niepowodzenie.

W 1944 roku na terenie Wileńszczyzny działała grupa antykomunistycznych egzekutorów. Byli to żołnierze AK, którzy zawarli taktyczny układ z Niemcami. Do najbardziej spektakularnej akcji komanda "Cecylii" doszło 4 czerwca 1944 roku. Polacy do wykonania operacji dostali od Abwehry dwa samochody osobowe razem z niemieckimi, umundurowanymi kierowcami - pisze Piotr Zychowicz w artykule dla WP.

Nasze archiwa, szyfry i nasi agenci znaleźli się w rękach wroga z winy oficerów Oddziału II Sztabu Głównego. Za błąd polskiego wywiadu najwyższą cenę zapłacili Polacy i Niemcy zbierający i przekazujący informacje o III Rzeszy dla II RP - zostali skazani na śmierć. Wielu z nich ścięto głowy gilotyną.

- Przypadek polskiego rotmistrza Sosnowskiego dowodzi, że do pozyskania ważnych informacji nie jest potrzebna ani trucizna, ani chloroform, ani nawet pistolet z tłumikiem. Liczne słabości i osobliwości ludzkiego charakteru, w szczególności żądza pieniędzy, to najważniejsza dźwignia, za którą z dużą szansą powodzenia może pociągnąć dowolny wywiad - pisał płk Waldemar von Münch, oficer Abwehry służący w tej formacji od 1935 r. Kierował tam oddziałem Gruppe III G, zajmującym się kontrwywiadem. Poniższy tekst jest fragmentem rękopisu von Müncha, który miał zostać wydany jako biografia Wilhelma Canarisa, szefa Abwehry. Pułkownik wyciągnął na światło dzienne proste błędy, które doprowadziły do schwytania dwóch agentów pracujących dla polskiego wywiadu.