Pierwsze wielkie pancerniki
Pierwszy pancernik świata, jaki pojawił się na morzach z turbinowym napędem i artylerią główną jednego, wielkiego kalibru, nazywał się "Dreadnought". Spłynął on na wodę w 1906 roku i dał nazwę całej wielkiej rodzinie takich pancerników, zwanych "drednotami".
Potem już tylko rosła wyporność okrętów, liczba wież i kaliber głównych dział. Na przykład brytyjskie okręty typu "Queen Elizabeth" z połowy drugiej dekady XX stulecia, były pierwszymi pancernikami z artylerią główną o kalibrze piętnastu cali (381 mm), a również brytyjski "Agincourt", okręt o niezwykle skomplikowanym "życiorysie", nosił na swym pokładzie aż siedem wież artylerii głównej! Wielkie japońskie pancerniki międzywojnia - typu "Nagato" - po raz pierwszy otrzymały morskie działa szesnastocalowe (406 mm). Amerykańskie drednoty "South Carolina" i "Michigan" oraz cztery austrowęgierskie (!) typu "Viribus Unitis" pojawiły się, jako pierwsze okręty z działami głównymi ustawionymi tylko na dziobie i rufie, w tzw. "superpozycji". Rosyjskie pancerniki typu "Gangut" i włoski typ "Dante Alighieri" - miały po raz pierwszy potrójne wieże działowe.
Na zdjęciu: pokład pancernika Dreadnought.