Fotografie lotnicze Warszawy z lat 1915-1918

Najmniejsze z aparatów - jak dodał - miały ok. 40 cm, a największe dochodziły nawet do 1,6 m wysokości. Zdjęcia wykonywano przede wszystkim na szklanych negatywach, a początkowo aparaty były w całości obsługiwane ręcznie. - Dopiero pod koniec wojny pojawiły się automatyczne. Głównie robiono fotografie pionowe typu "mapa". Wykonywano także zdjęcia pod kątem, by poznać ukształtowanie terenu. Robiono też fotografie własnych pozycji, by zweryfikować skuteczność ich maskowania. Wykonywano również specjalne zdjęcia szkoleniowe pokazujące "co gdzie widać", z których jedno znalazło się na wystawie - podkreślił autor scenariusza ekspozycji.