Komitet Obrony Robotników to organizacja opozycyjna działająca w czasach PRL-u, której celem była pomoc represjonowanym robotnikom. Początkowo głównym koordynatorem działań KOR-u był Antoni Macierewicz.

Komitet Obrony Robotników – geneza

Inicjatywa powstania tejże organizacji zrodziła się w wyniku konsekwencji protestów robotniczych, jakie miały miejsce w latach 70. głównie w Ursusie i Radomiu. Ówczesne władze zaczęły represjonować demonstrantów w brutalny sposób: aresztując, bijąc, skazując oraz wyrzucając z pracy, co miało najszerszy zasięg i dosięgało także rodzin represjonowanych.

Członkowie KOR-u wiedzieli, że represjonowani robotnicy nie mogą liczyć na wsparcie ze strony instytucji powołanych właśnie w celu pomagania obywatelom, toteż postanowili założyć organizację, która udzieli realnej, tzn. materialnej pomocy robotnikom oraz ich rodzinom.

W 1976 roku działacze nowo powstałej organizacji wystosowali dwa listy: jeden do Sejmu PRL, podpisany przez Jerzego Andrzejewskiego, oraz jeden w formie apelu do społeczeństwa, w którym opisali przyczyny powstania Komitetu Obrony Robotników oraz cele jego istnienia.

Pod apelem znalazły się podpisy Jerzego Andrzejewskiego, Stanisława Barańczaka, Ludwika Cohna, Jacka Kuronia, Edwarda Lipińskiego, Jana Józefa Lipskiego, Antoniego Macierewicza, Piotra Naimskiego, Antoniego Pajdaka, Józefa Rybickiego, Anieli Steinsbergowej, Adama Szczypiorskiego, ks. Jana Zieji, Wojciecha Ziembińskiego.

Komitet Obrony Robotników – członkowie i współpracownicy

Komitet Obrony Robotników był bardzo liczną organizacją i działało w nim mnóstwo osób ze środowiska inteligenckiego. Były to np.:

• Ludwik Dorn;
• Urszula Doroszewska;
• Kinga Dunin;
• Marek Edelman;
• Jan Walc;
• Tadeusz Walendowski;
• Piotr Witakowski;
• Agnieszka Wolfram-Zakrzewska;
• Wiktor Woroszylski;
• Irena Wóycicka;
• Henryk Wujec;
• Halina Mikołajska;
• Mirosław Chojecki;
• Emil Morgiewicz;
• Wacław Zawadzki;
• Bogdan Borusewicz;
• Józef Śreniowski;
• Wojciech Onyszkiewicz;
• Anka Kowalska;
• Stefan Kaczorowski.

Komitet Obrony Robotników – działalność

Członkowie Komitetu Obrony Robotników pomagali przede wszystkim finansowo nie tylko samym represjonowanym robotnikom, ale także ich rodzinom. Ponadto oferowali pomoc prawną, tj. pozyskiwali dla nich adwokatów, reprezentowali ich w procesach pracowniczych i uczestniczyli w procesach karnych jako publiczność.

Informacja o prześladowanych robotnikach i ludziach, którzy oferowali im pomoc na różnych płaszczyznach, zaczęła docierać do wielu zakątków w całej Polsce. Zakres działań KOR-u znacznie się rozszerzył, w wyniku czego powstało tzw. Biuro Interwencyjne oraz Fundusz Samoobrony Społecznej.

Komitet Obrony Robotników – represje

Represje dosięgnęły także samych członków i współpracowników KOR-u. Były to nie tylko utrudnienia związane z życiem zawodowym (zwolniono z pracy np. Macierewicza i Barańczaka), ale także groźby słowne wobec np. Haliny Mikołajskiej czy nawet pobicia, np. Ludwika Dorna.

Władze PRL-u posunęły się także do aresztowań działaczy i wytoczenia im procesów. W 1977 roku zatrzymano m. in. Jacka Kuronia, Adama Michnika, Hannę Ostrowską, Antoniego Macierewicza.