Walka i upadek Starego Miasta
Bój o Stare Miasto należy do jednych z najbardziej dramatycznych, ale i najbardziej chwalebnych, momentów Powstania Warszawskiego. Po upadku Woli i Ochoty Niemcy skierowali na Starówkę swoje główne uderzenie.
Zacięte walki trwały 2 tygodnie. Niemieccy dowódcy w raportach podkreślali zaciekły opór, jaki stawiają powstańcy. Jednak pod koniec sierpnia, gdy wokół dzielnicy zacisnął się pierścień okrążenia, dla dowództwa AK stało się już jasne, że Starego Miasta nie da się już utrzymać. W nocy z 29 na 30 sierpnia próbowano przebić korytarz, który umożliwiłby ewakuację żołnierzy. Niestety, bezskutecznie. Podczas operacji poniesiono ciężkie straty.
Ostatecznie zdecydowano się na opuszczenie tej części miasta kanałami. Część żołnierzy przedostała się tą drogą na Żoliborz, a część do Śródmieścia. Nie udało się zabrać ze sobą ciężej rannych. Większość z nich wymordowano. Zdaną na łaskę i niełaskę jednostek niemieckich ludność cywilna wypędzono z miasta.