Górzyński: Radykalny zwrot prezydenta nie powinien nas dziwić. Duda zawsze był "ultrasem" PiS-u (Opinia)

Pewien były współpracownik prezydenta opowiedział mi kiedyś następującą scenę.

Jest 20 stycznia 2017 - dokładnie trzy lata temu. Andrzej Duda ogląda w telewizji inauguracyjne przemówienie Donalda Trumpa. Mowa nowego prezydenta zszokowała większość komentatorów swoim radykalizmem oraz populistycznym i ponurym tonem. Do historii przeszło jego zdanie o "amerykańskiej masakrze" do jakiej dochodzi w dotkniętych przemocą i biedą miastach. Ale podczas gdy inni byli Trumpem zszokowani, Duda był wręcz zachwycony. Oglądał z wypiekami na twarzy, co chwila głośno wyrażając swoją aprobatę.

Nigdy nie udało mi się potwierdzić tej opowieści, ale jestem w stanie w to uwierzyć. Bo - jak już wtedy mówili mi ten i inni rozmówcy - prezydent nigdy nie był umiarkowanym mężem stanu na jakiego się kreował podczas kampanii wyborczej. To była kreacja, na którą złapało się wielu wyborców. Złapało się, ponieważ w 2015 roku był szerzej nieznanym politykiem drugiego szeregu.

Tymczasem używając terminologii kibicowskiej, Duda od zawsze był "ultrasem" PiS-u. Nie cynikiem, ale pełnoprawnym wyznawcą. Nie musimy zresztą wierzyć anonimowym źródłom. Wystarczy przeczytać jego wpisy w mediach społecznościowych.

"Tusk przed księdzem klękał nie będzie ale przed gejem - owszem" - to jeden z przykładów.

Nie Mussolini, tylko partyjny jastrząb

Dlatego nie powinno nas dziwić, że dziś prezydent, napuszony i nadęty wykrzykuje hasła o konieczności "oczyszczenia naszego polskiego domu", czy odgraża się, że "nie będą nam w obcych językach narzucali, jak mają być prowadzone polskie sprawy". Nie powinno też dziwić, że wraz z partią-matką uprawia prymitywną nagonkę na sędziów. Nie powinno dziwić, że głosi niedorzeczne hasła walki z komunistycznym betonem, kiedy jednocześnie sam akceptuje Stanisława Piotrowicza czy nominuje orzekającego w stanie wojennym sędziego Iwulskiego.

Przeczytaj również: Andrzej Duda w Zwoleniu. Tak mocno o sędziach nie mówił nigdy

Prawda jest bowiem taka, że Duda nie jest - jak zarzucają mu najbardziej zapalczywi krytycy - żadnym Mussolinim, ani Gomułką czy Moczarem. Jest po prostu tym kim, był od zawsze - szeregowym członkiem PiS-u, partyjnym jastrzębiem wyniesionym do urzędu, do którego nie pasuje.

Niektórzy komentatorzy widzą w tej przemianie prezydenta zagrywkę na pozyskanie głosów skrajnej prawicy i odebrania tlenu Konfederacji. To możliwe. Ale niezależnie od przyczyn, tak po prostu jest uczciwiej i lepiej dla wszystkich. Andrzej Duda nie musi udawać męża stanu i prezydenta wszystkich Polaków. A my - wyborcy - przynajmniej wiemy, kogo wybieramy. I jeśli znowu go wybierzemy, to w pełni na to zasłużymy.

Przeczytaj również: Andrzej Duda dramatycznie o reformie sądów. "Jeśli tego nie zrobimy, nie będziemy normalnym państwem"

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl