polityka(strona 4/94)

Jeśli sugestia zawarta w środowej propozycji Andrzeja Dudy jest prawdziwa, to znaczy, że po wyborach czeka nas polityczne trzęsienie ziemi. Ale to może też tylko być prezydencki blef. Pytanie, czy będzie ktoś umiał powiedzieć: sprawdzam.

Niedźwiedzie przysługi zwolenników, ułaskawienie pedofila, zaskakująca ewolucja poglądów - cała ta kampania wyborcza stoi raczej pod znakiem spektakularnych wpadek niż udanych posunięć. Nic więc dziwnego, że gdzie dwóch się bije, tam Bosak korzysta.

Trudno uznać kogokolwiek za zwycięzcę dwóch prezydenckich "debat" korespondencyjnych. Łatwo wskazać za to przegranego. To polskie społeczeństwo, które nie doczekało się, i już zapewne nie doczeka, realnego starcia między Andrzejem Dudą i Rafałem Trzaskowskim. Tak tworzy się niebezpieczny dla mediów i demokracji precedens.

Tydzień przed drugą turą wyborów prezydenckich 2020 jedno wiemy na pewno: jako wygrany wychodzi z nich Rafał Trzaskowski. Wygrany - choć faworytem drugiej tury ciągle nie jest. Większe szanse na zwycięstwo w najbliższą niedzielę cały czas ma Andrzej Duda.

W młodości grał w serialu młodzieżowym, pomagał Solidarności roznosić ulotki, uczył angielskiego i doradzał europosłom PO. Jego ojcem był legendarny muzyk jazzowy. Choć urodził się w stolicy, ma również silne związki z Krakowem. Co lubi, jak spędza wolny czas, kim jest Rafał Trzaskowski - kandydat na prezydenta Polski?

W miarę zbliżania się rozstrzygającej rundy, prezydencka kampania wyborcza robi się coraz dziwniejsza. Zazwyczaj na tym etapie wszyscy kandydaci udają - jedni mniej, drudzy bardziej - innych niż naprawdę są. Mam wrażenie, że tym razem udaje już tylko jeden: Rafał Trzaskowski.

Co wybory ta sama historia. Dopóki prowadzi nasz kandydat - ten demokratyczny i europejski - sama demokracja odzwierciedla najczystsze dążenia narodu. Gdy jednak sondaże skręcają na prawo i narodowo - wtedy mamy do czynienia z demokracją niedojrzałą. A za nią z falą lamentów pod tytułem: "co jest nie tak z Polską, która nie może być jak Warszawa"?

Trzeba powiedzieć sobie szczerze: pierwsza tura wyborów prezydenckich w Polsce nie zdominowała czołówek europejskich mediów. Częściej można spotkać komentarze do wyników wyborów samorządowych we Francji i porażki Macrona. Oczywiście nasze wybory w Europie odnotowano - ale bardziej zwracano uwagę na fakt, że to pierwsza tak poważna elekcja na kontynencie po szczycie pandemii, niż na jej znaczenie polityczne.

Pierwsza tura wybory prezydenckich w tym roku bez niespodzianek. Wysoka frekwencja, wysoka mobilizacja, kolejność jak w sondażach. W drugiej turze w wyścigu zmierzą się Rafał Trzaskowski i Andrzej Duda. Urzędujący prezydent Polski i niedawno wybrany prezydent Warszawy. Gwarant trwania układu władzy PiS do 2023 roku i kandydat dający szansę przynajmniej na jego rozszczelnienie. Co wydarzy się dalej?

Bez względu na wynik wyborów w niedzielę 12 lipca, dowiodą one jednego: Polska jest podzielona pół na pół. Zadecyduje zapewne kilkaset, a może nawet tylko kilkadziesiąt tysięcy głosów. Chyba warto o tym pamiętać, zanim znowu rzucimy się sobie do gardeł.

Jeśli pierwsze wyniki sondażu exit poll przetrwają do rana, nic chyba jeszcze nie jest przesądzone i nawet cieszyłabym się na myśl o ciekawych dwóch najbliższych tygodniach. Gdyby nie świadomość, że teraz kampania będzie jeszcze bardziej obrzydliwa.

Wynik Rafała Trzaskowskiego w I turze wyborów prezydenckich 2020 robi wrażenie. W ciągu kilku tygodni zdołał on zgromadzić poparcie przekraczające 30 proc. Jednak po pierwszej turze odrobinę bliżej wygranej w wyborach jest cały czas Andrzej Duda.

W 100 dni na ratowanie polskiej gospodarki przed stagnacją i bezrobociem rząd rozdysponował ponad 100 miliardów złotych. Bezrobocie w Polsce zwiększyło się, ale sześciokrotnie mniej niż w Niemczech. Nie tylko ilość środków to sprawiła, ale przede wszystkim model ich dyspozycji, w którym postawiono na małych i średnich.

Poniedziałkowy sondaż dla WP potwierdza, jak bardzo emocjonalne stały się wybory polityczne. Okazuje się, że w naszej epoce, by wyzwolić pewien potencjał społecznej energii, wystarczy wzbudzić uczucie, że oto wreszcie idzie "nowe".

Pierwsza tura wyborów prezydenckich coraz bardziej zamienia się w plebiscyt. I najlepiej dowodzi, że polaryzacja między PiS i PO cały czas ma się bardzo dobrze.

Wizyta, którą prezydent Andrzej Duda złoży w Białym Domu w środę 24 czerwca będzie pod pewnymi względami bezprecedensowa. Pomijając fakt, że to pierwsze spotkanie Donalda Trumpa z zagranicznym przywódcą po wybuchu pandemii koronawirusa, Biały Dom nie zwykł zapraszać polityków tak krótko przed wyborami. Stawka jest wysoka, ryzyko również.

Zostaję po środowej debacie prezydenckiej z poczuciem zmarnowanej godziny, która niczego nie wniosła do mojej wiedzy o wyborczych programach. Jeśli do kogoś można mieć o to pretensje, to chyba najbardziej do układających pytania - bo to oni, dbając przesadnie o komfort Andrzeja Dudy, wypracowali jego przeciwnikom dobre pole do ataku.

Telewizyjne show - zwane "debatą prezydencką" - będzie bardziej przypominać dziwny mecz, w którym na boisku stanie jedenastu zawodników i każdy ogłosi, że tę batalię wygrał. Jeszcze kilkanaście lat temu wyglądało to zupełnie inaczej.

Wydawać by się mogło, że po słowach posła Czarnka, który określił grupę homoseksualistów jako "niebędącą równą normalnym ludziom" oraz wypowiedzi prezydenta Dudy, twierdzącego, że "'ideologia LGBT' jest gorsza od komunizmu" - kandydaci lewicowi i liberalni ruszą z kontrofensywą, broniąc mniejszości. Tymczasem konkretów ustawowych nadal brak. Dlaczego?

Choć w sondażach poparcie rośnie, jeśli dojdzie do II tury, Rafała Trzaskowskiego czeka jeszcze niespełna miesiąc kampanii. To wystarczająco długo, aby utracić "efekt świeżości". Szczególnie, że w kluczowych kwestiach programowych i światopoglądowych kandydat Koalicji Obywatelskiej jasnych deklaracji unika. Nie będzie mógł tego robić w nieskończoność.