O co chodzi?

Być może zresztą niesłusznie aż tak udrękami duszy różnych artystów, prawdziwych i domniemanych, się przejmuję, bo wiele wskazuje na to, że ich głośno wyrażana nienawiść i wrogość do Polski to tylko zabawa i gra, dzięki której łatwiej przebijają się do opinii publicznej. Bo też tak sobie myślę, że gdyby spełniły się ich pragnienia, kto jeszcze by ich słuchał? Gdyby faktycznie Polacy zniknęli i Polski by nie było, a przynajmniej nie byłoby takiej, jaka jest - z katolicyzmem, czcią ofiar, kultem bohaterów i dumą z przeszłości - to kto chciałby ich teksty i wywiady czytać? Kto by się na nich oburzał i zapewniał uznanie?

Dariusz Bruncz

Paweł Lisicki: Stuhr, Dehnel, Maleńczuk i inni. Ta okropna Polska i jeszcze gorsi Polacy