broń atomowa

Gdy ZSRR rozmieścił na Kubie rakiety z głowicami nuklearnymi, świat stanął na krawędzi III wojny światowej. Blok wschodni zakładał błyskawiczne uderzenie na państwa NATO z terytorium Polski i Węgier. NATO zamierzało odpowiedzieć atakiem nuklearnym. Porównaliśmy potencjał militarny obu stron konfliktu w 1962 r., aby wskazać, kto wygrałby III wojnę światową.

• W 1985 r. budowle ochronne na wypadek wojny mogły pomieścić 5,1 proc. ludności
• Kilkudziesięciu Polaków miało żyć w schronach jeszcze w czasie pokoju - proponował szef obrony cywilnej
• Ocaleni mieli odtworzyć naród po wojnie atomowej

Sowieci zgromadzili na terenie PRL 168 ładunków nuklearnych, z tego 90 proc. było większej mocy od tych, które zostały zrzucone na Nagasaki i Hiroszimę. Miały one utorować Sowietom drogę na Zachód. Czekano tylko na odpowiedni moment, na szczęście ten jednak nie nadszedł.

- Zawiadamiam, że przed chwilą nieprzyjacielskie samoloty myśliwskie i bombowe przekroczyły w kilkunastu miejscach granicę państwa! Ogłaszam alarm powietrzny i rozkazuję osiągnięcie gotowości do działania - mówił ppłk Brocki w filmie z 1966 r., instruującym, jak zachować się w przypadku ataku z użyciem broni nuklearnej. Materiały propagandowe traktowane w PRL śmiertelnie poważnie, dziś budzą raczej uśmiech niż strach.

Na poligonie atomowym w Semipałatyńsku w dzisiejszym Kazachstanie Sowieci przeprowadzili próbną eksplozję swojej pierwszej bomby wodorowej. Siłę wybuchu oszacowano na 400 kiloton trotylu, czyli przeszło 30 razy więcej od bomby zrzuconej na Hiroszimę.

Na posiedzeniu Rady Najwyższej ZSRR premier Nikołaj Bułganin oświadczył, że Związek Radziecki dysponuje "bronią absolutną", czyli rakietą międzykontynentalną, zdolną przenieść bombę wodorową na odległość czterech tysięcy kilometrów.