Księża, którzy jeżdżą na nartach, spieszą się na obiad i umierają, jak wszyscy, mają też inne potrzeby - jak wszyscy. Po Janie Pawle II powinniśmy to z grubsza rozumieć. Ludzie na wsiach dobrze od dawna rozumieją, bo znają gospodynie proboszczów i nie zadają niepotrzebnych pytań. Oczywiście różni księża mają odmienne fizyczne i emocjonalne potrzeby, podobnie jak różni ludzie, więc rozmaicie sobie z nimi radzą albo nie radzą - pisze Jacek Żakowski w felietonie dla Wirtualnej Polski.
