hejt

Jedni mówią o "zdradzieckich mordach", drudzy chcą "dorzynać watahę". Fala hejtu rozlewa się nie tylko w świecie polityków, ale zalewa też nasze codzienne życie. I niestety płynie strumieniem szerszym niż tylko internetowe fora, gdzie frustraci przez chwilę czują się kimś. A można przecież inaczej, bo nasz język jest naprawdę piękny.

W kampaniach wyborczych codziennie zalewają nas kolejne sondaże poparcia dla partii politycznych i wyborczych preferencji Polaków. Mając doświadczenie z poprzednich lat, ciężko jest wierzyć, że wyniki publikowane przez ośrodki badań opinii publicznej, pokryją się później z rzeczywistymi wynikami wyborów. Jednak trudno uciec od wrażenia, że przebieg kampanii wyborczej sprzyja partii rządzącej, a szkodzi głównej formacji opozycyjnej.

W Polsce pod rządami PiS jest jak w całym cywilizowanym świecie. Tylko że na odwrót. Poza tym wszystko się zgadza. Kluczowe dla nas pytanie brzmi: czy kraj stojący na głowie może stanąć kiedyś na nogi?

Coś naprawdę niepokojącego dzieje się z Tomaszem Lisem. I nie chodzi tutaj o jego poglądy, które od lat są antypisowskie i spójne. Niech sobie takie będą, w końcu to wilcze prawo opozycji. Nie chodzi nawet o to, że Tomasz Lis bije na alarm, bo widzi upadek demokracji. W jakimś sensie go rozumiem. Obserwowanie erozji systemu, w którym pokładało się wiarę niemal religijną, to nie jest miły proces.

Rozkręca się medialna moda na głodzenie trolli. Wygląda to tak: już nigdy w życiu nie napiszemy niczego na temat, dajmy na to, Krystyny Pawłowicz. Bo posłanka absolutnie na to nie zasługuje, dłużej trolla karmić nie będziemy, a ponadto my, "usuwające" ją z publicznego dyskursu media, tym prostym gestem dowodzimy, że jesteśmy tacy super. Otóż nie, to tak nie działa. I to, co odruchowo wydaje się szlachetnym gestem banowania, równie dobrze można określić jako uszlachetnianie medialnej znieczulicy i hipokryzji.

Nie wiem, co mnie podkusiło. Czy to, że zobaczyłam ogrom zniszczenia na zdjęciach w mediach. Czy to, że przeczytałam maila od znajomego, który pojechał na wakacje w Bory Tucholskie, a już pierwszej nocy, po nawałnicy, aż do bladego świtu, uzbrojony w latarkę i zapałki, odgrzebywał zawalonych drzewami sąsiadów. Czy w końcu to, że sama kilka lat temu straciłam w pożarze wszystko. Wiem też, co dzieje się w głowach tych ludzi na Pomorzu. Wiem, co ich czeka i widząc ich samotność i determinację, widziałam siebie sprzed kilku lat.

"Będziesz wisieć". "Utopimy cię". "Odstrzelimy cię". Krystyna Pawłowicz twierdzi, że tego rodzaju groźby otrzymuje od przeciwników PiS-u. "Dramatyczny" wywiad z posłanką to kolejny dowód nie tylko na "dramatyczne" oderwanie polityków od rzeczywistości, ale przede wszystkim na "dramatyczny" brak rozumienia przez nich jakichkolwiek ciągów przyczynowo-skutkowych.

Ciekawe, skąd u tylu liberalnych dziennikarzy to protekcjonalne przekonanie, że rodziny nie będą potrafiły dobrze zagospodarować pieniędzy? Przypominam, że żłobek potrafi kosztować 1200 złotych, a opiekunka nawet i trzy tysiące. Pięćset złotych nie rozwiązuje problemu, ale być może różnym ciężko pracującym ludziom pozwoli na chwilę odetchnąć - pisze Jaś Kapela na portalu Krytyki Politycznej.

"Kotwice" pojawiają się jako naklejki na samochodach, jako znaczki w klapie, jako emblematy na koszulkach - u różnych osób. Oczekiwanie, że każda z takich osób będzie bez skazy, bo inaczej nie jest godna pokazywania się z symbolem bohaterów - a taki pseudoargument się pojawia - jest absurdalne. Powstańcy zresztą także byli ludźmi. Miewali momenty strachu, tchórzostwa, zwątpienia, złości. Nie róbmy z nich nieprzystępnych, pozbawionych ludzkich cech pomników - pisze Łukasz Warzecha dla Wirtualnej Polski.

Powiedzieć, że twardy elektorat PiS zaszczuł znaną blogerkę Katarynę i doprowadził do tego, że zniknęła z Twittera, byłoby przesadą. W tej sprawie niewskazane jest nakręcanie emocji, których i tak jest dość. Faktem jest jednak, że na szefową jednej z fundacji, od lat obecną w sieci pod nickiem "Kataryna", spadła potężna fala agresji. Za co? Za wywiad udzielony tygodnikowi "Polityka", krytyczny wobec "dobrej zmiany" - pisze Łukasz Warzecha dla WP.

Fala przerażających komentarzy po wypadku limuzyny z Andrzejem Dudą, zarówno ze strony internautów, znanych dziennikarzy oraz polityków, nie pozostawia wątpliwości. Mamy do czynienia z kolejną odsłoną wojny ideologicznej, która niedługo może się zamienić w wojnę domową. Albo przestaniemy popadać ze skrajności w skrajność, albo przegramy Polskę - pisze Marcin Makowski dla Wirtualnej Polski.

- Sam jako dziecko razem z rodzicami trafiłem do obozu uchodźców, gdzie czekaliśmy na azyl. Potem, już w Kopenhadze, miałem przyjaciół Turków, Marokańczyków czy Irakijczyków. Przeraża mnie skala tej nienawiści, hejtu i manipulacji wobec ogółu uchodźców i muzułmanów. Propaganda Państwa Islamskiego się udała. Oni chcą, byśmy palili meczety. Wręcz marzą o tym, by doszło do wojny religijnej. Najlepiej gdybyśmy już teraz zaczęli się bić. Ja, Czesław Mozil, prosty grajek, apeluję o trochę rozsądku. Wołam o umiar – mówi Czesław Mozil w rozmowie z Wirtualną Polską.

"Tolerancja", wbrew właściwemu znaczeniu tego słowa, oznacza przymusową już nawet nie zgodę, ale wręcz radość z wszelkich owoców postępu. Nietolerancyjny jest natomiast ten, kto powie, że homoseksualiści nie powinni się publicznie afiszować ze swoimi skłonnościami, nie powinni mieć prawa do "małżeństw" albo że w polskiej przestrzeni publicznej nie ma miejsca dla meczetów. Ba, nietolerancyjne jest nawet nazwanie Murzyna Murzynem. Przy czym w ustach Ewy Kopacz zdanie z użyciem tego magicznego słowa sprowadza się do kwestii bieżącej polityki: tolerancyjny jest ten, kto się cieszy z napływu imigrantów. Nie muszę chyba wyjaśniać, że "nacjonalistami" są ci, którzy się z tego nie cieszą - pisze Łukasz Warzecha w felietonie dla Wirtualnej Polski.

- Jeżeli ktoś nie widzi różnicy pomiędzy tymi, którzy wysadzają się w powietrze lub obcinają głowy innowiercom, a tymi, którzy ostro dyskutują, to powiedziałbym, że nie jest specjalnie roztropny. Więc jego opinia jest niespecjalnie istotna. Obelga tak długo jest obelgą, jak długo obraża się druga strona. Mówię: „jestem katotalibem!”, i w tym momencie ta obelga przestaje działać. Możecie mnie nawet nazywać kato-ajatollahem, naprawdę - mówi Tomasz Terlikowski w drugiej części rozmowy Wirtualnej Polski z Małgorzatą i Tomaszem Terlikowskimi.

- Nie jest żadną tajemnicą, że na śniadanie jemy ateistę, a na kolację feministkę popitą krwią z agnostyków. Tak wygląda nasza dieta. Dzieciom również bardzo smakuje. A poważnie mówiąc, mamy odmienne poglądy od bardzo wielu osób, ale nie chodzimy za nimi, życząc im śmierci czy trollując ich strony. Jesteśmy chrześcijanami, ale to nie znaczy, że jesteśmy z innej planety – mówią Małgorzata i Tomasz Terlikowscy w rozmowie z Wirtualną Polską.